West-Terschelling
West-Terschelling (Fries: West-Skylge) is met inwoners het grootste dorp op het Friese waddeneiland Terschelling.
De bewoners van Terschelling noemen het dorp kortweg: West. Het dorp heeft een oude kern, door de bewoners Oud-West genoemd, waaromheen een groot aantal nieuwe wijken is gebouwd. In West-Terschelling ligt de haven van Terschelling aan een natuurlijke baai. Terschelling heeft een kleine eigen vissersvloot. Er wordt beroepsmatig uitsluitend op garnalen gevist. De bevolking van West-Terschelling is vanouds sterk op de zee georiënteerd. Toch waren er tot ver in de vorige eeuw ook enkele veehouders. Het toerisme vormt de voornaamste bron van inkomsten.
Het dorp is in de twaalfde eeuw ontstaan op een zandplaat die een eeuw eerder met de rest van het eiland verheelde. De naam van het dorp (en van het hele eiland Terschelling) schijnt te zijn afgeleid van de naam die de zandplaat droeg, namelijk De Schelling. In de loop der jaren is de naam van het dorp geleidelijk veranderd. Achtereenvolgens zijn de namen Westeinde, West-Schelling, Westerschelling, West ter Schelling en West-Terschelling bekend. Ook is het dorp vroeger vernoemd geweest naar Sint Brandarius, de heilige van de branden. Bekend zijn namen als Sint Brandariusparochie en Sint-Brandariuskerke.
Nog in de zeventiende eeuw werd het dorp wel kortweg Brandaris genoemd, een naam die later gereserveerd werd voor de vuurtoren van het dorp.
In 1666 is West-Terschelling, een rustoord voor zeelieden, tijdens de Tweede Engelse Oorlog, door een inval van de Engelse vloot vrijwel volledig platgebrand. Slechts dertig gebouwen bleven gespaard, waaronder de Brandaris en de Sint-Janskerk. De aanvoerder van de Engelse vloot, Robert Holmes, vermeldde "a town called Brandaris" verbrand te hebben.
West-Terschelling heeft jarenlang te lijden gehad van ernstige kusterosie. Door het verplaatsen van een slenk in noordelijke richting verdween tussen 1600 en 1800 een aanzienlijk deel van het duingebied ten oosten van het dorp in zee, en is ook bijna de helft van het dorp bezweken. Uiteindelijk is tussen 1780 en 1840 een stelsel van dammen aangelegd om de erosie te beteugelen.
De bewoners van Terschelling noemen het dorp kortweg: West. Het dorp heeft een oude kern, door de bewoners Oud-West genoemd, waaromheen een groot aantal nieuwe wijken is gebouwd. In West-Terschelling ligt de haven van Terschelling aan een natuurlijke baai. Terschelling heeft een kleine eigen vissersvloot. Er wordt beroepsmatig uitsluitend op garnalen gevist. De bevolking van West-Terschelling is vanouds sterk op de zee georiënteerd. Toch waren er tot ver in de vorige eeuw ook enkele veehouders. Het toerisme vormt de voornaamste bron van inkomsten.
Het dorp is in de twaalfde eeuw ontstaan op een zandplaat die een eeuw eerder met de rest van het eiland verheelde. De naam van het dorp (en van het hele eiland Terschelling) schijnt te zijn afgeleid van de naam die de zandplaat droeg, namelijk De Schelling. In de loop der jaren is de naam van het dorp geleidelijk veranderd. Achtereenvolgens zijn de namen Westeinde, West-Schelling, Westerschelling, West ter Schelling en West-Terschelling bekend. Ook is het dorp vroeger vernoemd geweest naar Sint Brandarius, de heilige van de branden. Bekend zijn namen als Sint Brandariusparochie en Sint-Brandariuskerke.
Nog in de zeventiende eeuw werd het dorp wel kortweg Brandaris genoemd, een naam die later gereserveerd werd voor de vuurtoren van het dorp.
In 1666 is West-Terschelling, een rustoord voor zeelieden, tijdens de Tweede Engelse Oorlog, door een inval van de Engelse vloot vrijwel volledig platgebrand. Slechts dertig gebouwen bleven gespaard, waaronder de Brandaris en de Sint-Janskerk. De aanvoerder van de Engelse vloot, Robert Holmes, vermeldde "a town called Brandaris" verbrand te hebben.
West-Terschelling heeft jarenlang te lijden gehad van ernstige kusterosie. Door het verplaatsen van een slenk in noordelijke richting verdween tussen 1600 en 1800 een aanzienlijk deel van het duingebied ten oosten van het dorp in zee, en is ook bijna de helft van het dorp bezweken. Uiteindelijk is tussen 1780 en 1840 een stelsel van dammen aangelegd om de erosie te beteugelen.
Kaart (cartografie) - West-Terschelling
Kaart (cartografie)
Land (geografie) - Nederland
 |
 |
Nederland heeft een inwonertal van 17.749.262 (27 oktober 2022) en met een oppervlakte van 41.543 km² een bevolkingsdichtheid van 0 inwoners/km². Daarmee is Nederland het op vijftien na dichtst bevolkte land van de wereld; met de kleine stadstaten Monaco, Vaticaanstad en San Marino niet meegerekend is Nederland na Malta het dichtstbevolkte land in Europa. 18,41% van het oppervlak (7.650 km²) bestaat uit water en 81,59% uit land (33.893 km²). De bevolkingsdichtheid exclusief het wateroppervlakte is 0 inwoners/km² (31 januari 2022). Zo'n 27 procent van het land bevindt zich onder zeeniveau. Het land wordt beschermd tegen het water door middel van een systeem van dijken en waterwerken. Door landwinning zijn polders gecreëerd. Bestuurlijk is het land verdeeld in twaalf provincies en circa 350 gemeenten.
Valuta / Taal
| ISO | Valuta | Symbool | Significant cijfer |
|---|---|---|---|
| EUR | Euro (Euro) | € | 2 |
| ISO | Taal |
|---|---|
| NL | Nederlands (Dutch language) |
| FY | Westerlauwers Fries (West Frisian language) |